Hvernig samfélagi vil ég búa í?

Meðal frumkvöðla evrópskrar félagsfræði var Frakkinn Émile Durkheim,  hann var brautryðjandi þess að skoða skólastarf í ljósi samfélagsþróunar og taldi hann menntaumbætur lykil að því að tryggja samheldni og stöðuleika í samfélaginu.   Durkheim lagði mikla áherslu á að hver einstaklingur yrði að njóta sín og jafnframt að tryggja uppeldi til félagslegrar ábyrgðar.     Ég held að þessar áherslur Durkheims  verði  seint  úreldar þótt hann hafi mótað kenningar sínar á 20 öldinni. Samheldni sprettur ekki lengur sjálfkrafa upp úr daglegri reynslu og auðvelt er fyrir einstakling að ætla að hann sé engum háður og beri enga ábyrgð  því tengsl og hlutverk hvers og eins eru óljós í nútíma samfélagi.   Ein markvissasta og áhrifaríkasta leið til að hafa áhrif á þróun samfélagsins er í gegnum menntakerfið.   Þess vegna er mjög mikilvægt  að skólayfirvöld  spyrji sig reglulega að því hvert er markmiðið og hvernig er okkur að takast að ná því.          

Hverjar  sem skoðanir okkar  á Icesave eru og  á því sem á undan er gengið í samfélagi okkar, þá eru afleiðingarnar staðreyndir sem við verðum að takast á við.  Það liggur fyrir að ríkið og sveitarfélögin verða að draga úr og forgangsraða allri þjónustu.  Mjög mikilvægt er að við stöndum vörð um menntakerfi okkar og gleymum ekki hlutverki þess í samfélagi okkar. Mikilvægt er að allur sparnaður og samdráttur sé vel ígrundaður og reynt verði að sjá fyrir um afleiðingarnar til lengri tíma.  Tilviljunarkenndur   niðurskurður hér og þar getur haft  mjög eyðileggjandi áhrif og verið samfélaginu dýrari þegar til lengri tíma er litið.    

En samfélagsleg ábyrgð á  ekki bara að  vera hugtak sem við sjáum í stefnuskrám stjórnmálaflokka,  stórfyrirtækja og stofnana heldur  eigum við hver og eitt að velta því fyrir okkur í hvernig samfélagi viljum  við búa í og hvað getum við  gert í okkar nær umhverfi til að komast þangað.    Það er auðvelt að  fyllast vanmætti þegar við horfum í kringum okkur og efast um að maður fái nokkru áorkað.  En þá er mikilvægt að hafa hugfast að við verðum að byrja á okkur sjálfum og  jákvætt og vinsamlegt viðmót gerir lífið auðveldara fyrir samferðafólk okkar  og okkur sjálf,  breytingar til góðs  þurfa ekki alltaf  að vera flóknar eða kosta peninga.